Το Εργαστήριο:

Από καιρό αναζητούσαμε έναν χώρο, αφιερωμένο στην "μαστορική" τέχνη. Έναν χώρο χωρίς κουρτίνες να λερώνουμε, χωρίς χαλιά να καίμε, χωρίς "υπομονετικούς" γείτονες να ενοχλούμε. Ένα εργαστήριο πρόθυμο να φιλοξενήσει και να υλοποιήσει κάθε ιδέα, δική μας, ή κάποιου ομοϊδεάτη. Ένα εργαστήριο σωστό, όπου τα εργαλεία μας θα έβρισκαν την θέση τους, ανάμεσα σε μελετημένες υποδομές, φιλόδοξα projects κι ένα ψυγείο μπύρες. Ένα εργαστήριο πάντοτε διατεθειμένο να ανεχτεί άλλη μια τρύπα στους τοίχους του, άλλη μια αποτυχημένη πατέντα στο καλαθάκι των αχρήστων του.

Μετά από χρόνια εξάσκησης της "μαστορικής" τέχνης σε υπνοδωμάτια, σαλόνια, μπαλκόνια, υπόγεια, αποθήκες και κοινόχρηστες αυλές, το Εργαστήριο μας είναι πραγματικότητα!

Στόχος του, να "βαθύνει" τις γνώσεις του, να "απλώσει" τις δραστηριότητές του και σε βάθος χρόνου να αποτελέσει χώρο συγκέντρωσης ανθρώπων, που θέλουν τα πράγματα φτιαγμένα σαν "από τα δικά τους χέρια". Ανθρώπων που μόλις ολοκληρώνουν ένα project, νιώθουν μέσα τους κενό. Ένα κενό, που μπορεί να γεμίσει μόνο... με το επόμενο project.

ΥΓ1
Η λέξη εργαστήριο δεν είναι τυχαία. Συνοδεύει σκόπιμα το "μαγαζί" μας για να τονίσει το χάσμα που αντιλαμβανόμαστε ανάμεσα στην έννοια της δουλειάς (ετυμολογικά και εννοιολογικά συγγενής της δουλείας) και της εργασίας, που συνεπάγεται παραγωγή έργου και δημιουργικότητα.
Έχουμε από παλιά την τύχη να εργαζόμαστε σκληρά, αλλά να μην δουλεύουμε. Κι αυτό είναι για εμάς σπουδαίο προνόμιο.

ΥΓ2
Έχει περάσει ένας χρόνος από την μέρα που γράφτηκε το παραπάνω κείμενο. Θέλω να προσθέσω πως παντού υπάρχει ένας μ@λ@κ@ς γείτονας. Και πως το ηρωικό ψυγειάκι που μας συνόδευε εδώ και δεκαπέντε χρόνια σε κάθε "μαστόρικη σπηλιά", κάηκε. Και οι μπύρες έμειναν ζεστές.